صفحات تاریخ گواهی میدهد که:زندگانی رهبر عالیقدر مسلمانان،از اغاز کودکی تا روزی که برای پیامبری برگزیده شد؛متضمن یک سلسله حوادث شگفت انگیز استو تمام این حوادث شگفت انگیز ، جنبه کرامت داشته و همگی گواهی می دهند که حیات و سرگذشت رسول گرامی یک زندگانی عادی نبوده است .
۱-تاریخ نویسان،از قول 《حلیمه》چنین نقل می کنند که او میگوید:انگاه که من پرورش نوزاد 《آمنه》را متکفل شدم؛در حضور مادر خود،خواستم او را شیر دهم. چپ خود را که دارای شیر بود در دهان او نهادم؛ولی کودک به راست من بیشتر متمایل بود.اما من از روزی که بچه دار شده بودم،شیری در راست خود ندیده بودم.اصرار نوزاد،مرا بر آن داشت که راست بی شیر خود را در دهان او بگذارم.هماندم که کودک،شروع به مکیدن کرد،رگ های خشک آن پر از شیر شد و این پیش آمد موجب تعجب همه حضار گردید
۲-باز او می گوید:از روزی که《محمد》را به خانه خود بردم؛روزبروز خیر و برکت در خانه ام بیشتر شد،ودارایی و گله ام فزونتر گردید.
ما در قران،نظایر این جریان را درباره مریم(مادر عیسی)می خوانیم:مثلا می فرماید:وقتی وضع حمل مریم فرا رسید،به درختی پناه برد واز (شدت درد و تنهایی و وحشت از اتهام)از خدا تمنای مرگ کرد.دراین موقع صدایی شنید:《غمناک مباش،پروردگار تو چشمه آبی زیر پای تو قرار داده و درخت(خشکیده)خرما را تکان ده،خرمای تازه برتو میریزد》.
اگر چه میان مریم و حلیمه،از نظر مقام و ملکات فاضله،فاصله زیاد است.ولی اگرلیاقت و آراستگی خود《مریم》،موجب این لطف الهی شده؛ اینجا هم ممکن است مقام و منزلتی که این نوزاد در درگاه خدا دارد،سبب شود که خدمتکار آن حضرت مشمول لطف الهی گردد.
درباره این سایت